De Zuidpier van IJmuiden, het heilige brok beton
De Zuidpier van IJmuiden, het heilige brok betonEr bestaan plekken waar mensen massaal heenreizen in hun zoektocht naar betekenis, verlichting of een gunstige Instagram-achtergrond. Sommigen kiezen Santiago de Compostela. Anderen trekken naar Rome. Maar wij, de eigenaardige maar bovenmatig gelukkige soort die vogelaars heet? Wij lopen in de winter gewoon over een kilometerslange streep beton die als een eigenwijze wijsvinger de Noordzee in prikt: de Zuidpier van IJmuiden. Het is geen locatie. Het is geen wandeling. Het is een winterse bedevaart met basaltblokken in plaats van glas-in-lood en een Jan-van-gent als engel aan de horizon.  Het heilige beton ©Lars BuckxWinter op de Zuidpier: waar kou karakter vormt Wie in de winter de pier betreedt, voelt meteen dat dit een plek is waar de elementen het voor het zeggen hebben. De wind reinigt je geest, je poriën én je zonden. Soms neemt hij ook je muts mee, maar dat is kennelijk de prijs van spirituele groei. En toch… juist hier gebeurt het. Hier, op dat heilige brok beton, komen de wintergoden samen om ons te belonen met vogelsoorten die je hart een driedubbele salto laten maken. De Zuidpier van IJmuiden lijkt te zijn geabonneerd op zeldzaamheden. Zo zit hier de laatste tijd een IJsduiker die soms zo dichtbij opduikt dat je hem of haar je excuses moet aanbieden voor het schenden van de privacyregels. Ook verschillende Kuifaalscholvers hangen hier rond als vervelende pubers op een metrostation. Op het strand zit regelmatig een mooie groep Sneeuwgorzen en soorten als Paarse Strandloper, Oeverpieper en Roodkeelduiker zijn hier haast gegarandeerd.  IJsduiker © Corné KoopmansDat terwijl ditzelfde brok beton in het verleden al soorten heeft voortgebracht waar vogelaars nog steeds zachtjes over fluisteren: Harlekijneend, Ross' Meeuw, Koningseider, Siberische Grijze Ruiter, Brilgrasmus en recentelijk nog een Pacifische Parelduiker… soorten die je normaal alleen ziet als je verdwaalt in een ornithologisch sprookjesboek. Een paradijs voor fotografen Voor fotografen is de Zuidpier ’s winters een soort openluchtstudio waar de natuur de belichting regelt en de vogels je composities bepalen. Duikers, meeuwen, strandlopers. Ze laten zich hier beter zien dan op veel andere plekken. Het licht is vaak zacht en laag in de winter. Een perfecte combinatie om je geheugenkaart te laten roken. Paarse Strandlopers poseren op basaltblokken als wereldberoemde modellen die vergeten zijn dat ze niet worden betaald en ook Zeekoeten en Alkenlaten zich regelmatig van hun beste kant zien. Het mysterie van het Kennemermeer Natuurlijk doen we tijdens onze winterexcursies ook het Kennemermeer aan. Het subtiele, stille tegenwicht van de ruige pier. Hier gaan we met de warmtebeeldkijker op zoek naar dat mythische schepsel dat al generaties vogelaars in zijn greep houdt: het Bokje. Het Kennemermeer is een beetje als een escape room. Je weet dat het bokje er kán zitten. Het zit verstopt, stil, haast onmogelijk te zien met gewoon menselijk zicht. Maar met geluk, geduld en technologie worden magie en werkelijkheid soms één. En geloof ons: het moment waarop je dat kleine, perfect gecamoufleerde bolletje veren dan wél ontdekt? Dat is spiritueler dan menig retraite. Een bokje vinden voelt alsof je een natuurkundige wet overtreedt. Een bokje zien voelt alsof het universum je schouderklopjes geeft. Een bokje missen is ook prima, dat hoort bij de mythe.  Bokje ©Lars Buckx De essentie van de winterpier De Zuidpier is meer dan een plek. Het is een winterervaring die je wangen en je ziel doen blozen. Een pelgrimspad met drie kilometer vogelgeweld. Een kathedraal met zeevogels in plaats van engelen. Een betonnen altaar waarop de vogelsoorten elk jaar opnieuw bewijzen hoe gaaf wintervogelen kan zijn. En wij nemen je deze winter graag mee op die tocht. Want een winter zonder Zuidpier is als een taart zonder kers. Kijk hier voor de geplande excursiedata! |
De auteur
